sonra düşünürüm başlığı ya

Bu ara birkaç insana uyuz oldum. Birkaç diyorum ama görüştüğüm insan sayısı 6-7'yi filan geçmediği için baya yüksek bi oran bu. Bilmiyorum sanki birini dövsem rahatlarım gibi geldi demin ama hiç bana göre değil. Birini dövemeyecek olmamı geçtim çok da sıkıcı geldi. Neyse konudan sapmadan hizaya getiriyim konuyu. Ya bilmiyorum abi insanlar malsa ben niye sinir olmuyim ki, gayet normal ve olması gereken bir şey yapıyorum bence. Kendimde bi sorun yok yani, tahammül göstermiyorum ve kendime saygım bende kalıyor. Benim başım ağrıycağına karşımdakini salağın başı ağrısın. Kavgacı, polemikçi bi insan olduğumu sanmıyorum, sınırlarım net. Olması gerektiği yerde duruyorlar. Daha sonradan üzüleceğim ve 'öyle demeliydim de söylemedim işte' diyebileceğim hiçbir şey bırakmamaya çalışıyorum. Her insan da benim gibi olsun bence kaypak olmasın yani, fark ettiğimde iğrenç gelior. Ya gerçi bu durum çok umurunda olmayabilir kimsenin, bilemem ama çevremdekilerden söz ediyorum. Sağlıklı bi ilişki sürdürme gibi bi niyetleri varsa en sevmediğim insan tipi kaypak insan tipi. 1. kaypak, 2. şımarık bi de 3. vardı ama unuttum. Şımarık derken cinconlardan bahsetmiyorum bence onlar çok komikler iyi ki varlar. Bana karşı şımarık olanlar. Hadsiz de diyebiliriz. Sınırı zorlayanlar, ordan atlamaya çalışanlar. Hiç gelemiyorum ve direkt 'rica edersem siktirip gider misin' diyesim geliyor. Demiyorum ama rezil etmemek için. Belli bir üslupla geri kaçması gerektiğini belli ediyorum, e karşıdaki de o kadar öküz olmuyor genelde ve kaçıyor. İşte böyle sevgili blogger.