21.9.11

bugün bütün şişeleri çakmağımla açıyorum

çok erken geri döndüm ama dönmem gerkemese dönmezdim hakikaten. hande yener'in bi şarkısı var hani: yan yan yanmam lazııııım, daha yol almam lazıııım, kendimden caymam lazııııııım, zor. diye. o şarkıyı bir amcam söylememiş. bak gugul'a bi ''kibir'' yazın, görürsünüz. sezen aksu, murger king, aydilge... ama ben tesadufen gorudm tabii. yoksa prensıplerım arasında yok hande yener.

ya izmir'i o kadar sevmedim ki tüm sokaklarına tüküresim geliyor. ne havası hava, ne civası civa. bilmiyorum ya annemi filan özluyorum mal mal. sabahları ne yapacağımı şaşırıyorum annesizlikten. diyorum ki ''nasıl olur? annem yan odadan kalkıp işe gitmedi mi biraz önce?'' diyorum. sonra da üzülüyorum sigara içip duruyorum filan. sonra diyorum ki ''ben kendim olmasaydım da üzülürdüm ya bana. bence ben üzülesice bi şeyim''  diyorum. anca diyorum tabii. öyle de kalıyor

bir de evde açacak namına bi şey yok. o yüzden de bu kadar damar olmuş olabilir her şey. bir evde neden açacak olmaz bunu da anlamıyorum. neyse.

oha çakmakla açtım. hahaah çok iyi ya

i hate kiti

Selam yine geldim. Bakalım esasında gerçekten çok sevdiğim bu blog şeysini bu tembellikle bu sefer ne kadar sürdürebilicem vırt zırt. Neyse nihayetinde i'm back. (bu saatten sonra da cümle başlarım büyük olmıcak beynim yoruluyo)

kısaca şöyle şeyler oldu: izmir'e yerleştim gibi bi şey. okucam
yazın hit parçası hande yener and sinan akçıldan-atma
bir sürü kg aldım.
deniz sonrası ellerim kurudu

neyse bu da bir selam yazısı olsun. sonrasını düşünürüz öpüsürüz gülüşürüz rüz üz zz.